Στην ιστορική φιλολογία υπάρχει η άποψη ότι η Ελλάδα δεν ήταν στρατηγικός στόχος της Γερμανίας.
Η Ελλάδα, η πτωχή ψωροκώσταινα, με το φτωχό της έδαφος, που ήταν κατάλληλο μόνο για μια σοδειά, που δεν μπορούσε να θρέψει το λαό της,με την «απουσία πρώτων υλών», με τη στοιχειώδη βιομηχανική παραγωγή, η «Ελλαδίτσα» που επιβίωνε μόνο από τα μεταναστευτικά εμβάσματα, τους άδηλους πόρους και το ναυτιλιακό συνάλλαγμα, δεν ενδιέφερε -λέει- καθόλου το γερμανικό ιμπεριαλισμό.
Η Γερμανία, αργά ή γρήγορα, θα αποσυρόταν από την Ελλάδα, αφού θα εξέλιπαν οι γεωπολιτικοί λόγοι της κατοχής και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος θα έληγε με την παρέμβαση των Μεγάλων Συμμάχων, αρκεί ο ελληνικός λαός να έκανε υπομονή. Επομένως, υποστηρίζουν, η Εθνική Αντίσταση ήταν μια προσπάθεια τρομοκρατίας, ληστοσυμμοριτισμού και ανταρσίας, που το μόνο το οποίο έκανε ήταν να συμβάλει στην ταλαιπωρία του ελληνικού λαού, ανεβάζοντας την ένταση της καταπίεσης και των αντιποίνων από τα κατοχικά στρατεύματα.
Πηγή: ΤΟ ΧΩΝΙ
